بنشین رفیق ! تا کمی درد دل کنیم

اندازه ی توهیچ کسی مهربان نبود.

می ترسم ازخودم که شبیه م به هیچ کس...

همه با یک زبانِ مشترک از درد می نالیم

ولی فرسنگ ها دوریم از لحن و زبانِ هم

هــوای شــام آخــــر دارم و بدجـور دلتنگم

که گَردِ درد می پاشند مردُم روی نانِ هم!